ضرب‌المثل معروفی است که می‌گوید: "حرمت امامزاده با متولی‌اش هست" و در واقع مسئول و مدیر یک مجموعه یا گروه و در مورد یک دین، "مبلّغان و روحانیون" مسئولیت پاسداری از قداست آن را بر عهده دارند.

در مورد فرقه مسیحیت تبشیری که شوربختانه خود را به‌عنوان بخشی از دین آسمانی مسیحیت معرفی می‌کند، اما عملکرد مبلغین فرقه نه تنها از این محدوده مراقبت نمی‌کند، بلکه بر عکس موجبات رنجش خاطر افراد را هم فراهم آورده و در مواردی واکنش‌های نامناسبی را در پی داشته است.

به‌عنوان مثال، یکی از کاربران شبکه اجتماعی فیس‌بوک، مطلبی در رابطه با پاره کردن کتاب مقدس توسط یکی از مسیحیان و انتشار عکس‌های آن در اینستاگرام در "اعتراض به عملکرد کشیشان مسیحی" را منتشر کرده است که در نوع خود، شگفتی و تعجب خواننده را رقم می‌زند.

هرچند واکنش‌های متفاوتی به انتشار این عکس‌ها ابراز شده، اما مهم این است که چرا باید فردی که خود را پیرو دین مسیحیت می‌داند، به کتاب مقدس آن توهین کند؟

یک کاربر مسیحی نوشته است: "شایدم حق داشته بعضى وقت‌ها جون آدم به لبش می‌رسه، البته با کار این شخص موافق نیستم، چون ما دیدمون به خداونده، می‌تونه ارتباطشو باهاشون قطع کنه، بدون کشیش و کلیسا می‌شه زندگى کرد ولى بدون خداوند و کتاب مقدس هرگز."

فرد دیگری گفته: "خیلی از این شبان‌ها رو آدم نو ایمان به عنوان الگو نگاه می‌کنه، اون وقت چنان زخمیت می‌کنن که دیگه ندونی کجا بری و به کی پناه ببری، گاهی چنان زخمیت می‌کنن که می‌گی، نکنه بازم بازی این دنیا رو خوردی."

همچنان‌که از مضمون نظرات مرتبط با این مطلب فهمیده می‌شود، می‌توان عامل اصلی چنین اقدام هنجارشکنانه‌ای را "مسئولیت‌گریزی" و "بی‌مبالاتی بزرگان فرقه مسیحیت" دانست؛ چرا که اگر آن‌ها با نام یک دین در حال فعالیت هستند، حتما باید به لوازم مراقبت از حریم آن نیز پایبند باشند، که متأسفانه این چنین نیست.

به تحقیق روشن شده که تنها موضوعی که در نظر عضویابان و تبلیغات‌چی‌های فرقه مسیحیت صهیونیستی اولویت دارد، جذب عضو به هر قیمتی است؛ حتی اگر در این پروسه توهین‌های متعددی به سایر ادیان صورت بگیرد و یا به مقدسات خود مسیحیت هم بی‌احترامی شود، هیچ اهمیت و حساسیتی ندارد.

پرواضح است که نتیجه چنین تفکری، پاره کردن کتاب مقدس توسط افرادی می‌شود که با امیدهای واهی به فرقه مسیحیت صهیونیستی روی آورده و با دیدن سراب آرزوهای وعده داده شده، اکنون به بی‌حرمتی به نوشته‌های مقدس‌ترین کتاب مسیحیان دست می‌زنند.

نکته دیگری که در این حرمت‌شکنی باید مطمح نظر قرار بگیرد، "خاموش کردن هر گونه انتقاد" در مسیحیت است. در این راستا بزرگان فرقه مسیحیت تبشیری و صهیونیستی با دستاویز قرار دادن جمله‌ای از کتاب مقدس، هر گونه انتقاد را مصداق "داوری و قضاوت" دانسته و آن را در حیطه اختیارات خدا می‌دانند.

به‌عنوان یک نتیجه می‌توان گفت، هنگامی که انتقادهای آرام و بدون خشونت در نطفه خفه شد، باقی‌مانده‌های آن مانند یک خاکستر زیر آتش عمل کرده و روزی بروز و نمود خود را به این صورت نمایش می‌دهند.

اضافه می‌شود، حتما هر مسلمانی چنین عملی را از طرف هرکس تقبیح می‌کند و مسلمانان اهانت به ارزش‌های دین آسمانی مسیحیت را برنمی‌تابند، اما به مانند همیشه حساب مسیحیت واقعی از مسیحی‌نماهای سودجو-که هر لحظه به لباسی در می‌آیند- جدا است.